ما مسلمانان در ماه مبارک رمضان سه شب رابه امید اینکه هرکدام از این شبها لیلةالقدر باشد شب زنده داری می کنیم، به راستی چرا حقیقت لیلةالقدر برای ما مشخص نیست؟ چرا حقیقت این شب در پرده حجاب است و بر کسی مکشوف نیست؟
انسان در طول زندگی با مسائلی برخورد می کند که حقیقت آن برایش نامعلوم است برخی را با استفاده از نبوغ و استعدادهایش رمزگشایی می کند و به اصلاح کشف می کند و برخی برای همیشه برایش محجوب می ماند از جمله این موارد می تواند این باشد که:
چرا زن باید محجوب باشد؟
 
بایست...

یک لحظه تفکر...
 
" وما ادراک ما لیلةالقدر" و تو چه میدانی که شب قدر چیست؟

در روایت آمده است که هر کسی حضرت زهرا(س) را درک کند لیلةالقدر را درک کرده است.
آری  حقیقت زن همچون حقیقت لیلةالقدر است" و ما ادراک" هیچ کسی نمی تواند حقیقت آن را درک کند، حقیقت زن قرار نیست در این دنیا مکشوف شود زیرا آنقدر عظمت دارد که درکش از توان زمینیان خارج است. تجربه نشان داده است هر چیزی که هویدا شود اما حقیقتش درک نشود بدلش زیاد می شود و هر چه بدلش زیاد شود اصلش فراموش می شود.

وای خدایا...

یعنی... یعنی...حقیقت وجود زن به عظمت لیلةالقدر است...

آه خدایا من با خود چه کرده ام!

هیچ کسی به من نگفت شب زنده داریهای شب قدرم ،یک بیدار باش به فطرت خدایی من است...وقتی که در جواب فریاد الغوث..الغوث گفتنهایم آرام می گوید لبیک...لبیک بنده  من، تو برای منی من تو را آفریده ایم جز من هیچکس نمی تواند تو را بفهمد... افسوس که  در جواب دوستت دارمهایم بی اعتنایی کردی...  وقتی در تاریکی ها مرا به زاری می خوانی،  اگر تو را برهانم با من می‌مانی، تو را از اندوه رهانیدم اما باز مرا با دیگری در عشقت شریک کردی. در قلبت برای هر عشق زمینی جا باز کردی اما هیچ وقت عشق مرا درک نکردی... چقدر بگویم که زمینیان قدرت درک وجودت را ندارند پس کجا می روی؟
اگر زنان مسلمان لحظه ای به عظمت وجود خود توجه می کردند به راحتی وجود آسمانی و گوهر وجود خود را اینگونه به حراج نمی گذارند.

حالا می فهمم دلیل آن همه حجب مادرم فاطمه زهرا(سلام الله علیها) را، مادرم زهرا! آنقدر عظیم بودی که مردم زمانت قدرت درک عظمت وجود پر برکت تو را نداشتند.

مادرم! آنقدر محجوب بودی که حتی مزار تو هم از نگاه بی سپاسمان محجوب است.

ای خدا کمی کوتاه بیا

مگه نمی خوای بنده هات عاشقت بشن مگه نمی خوای مریدات بیشتر بشه

پس اینهمه تکلیف برای چیه؟

محمّد بن قيس حكايت كند: روزى در محضر مبارك امام جعفر صادق (ع) نام گروهى از مسلمانان به ميان آمد و من گفتم: سوگند به خدا، من شب ها شام نمى خورم، مگر آن كه دو يا سه نفر از اين افراد با من باشند؛ و من آن ها را دعوت مى كنم و مى آيند در منزل ما غذا مى خورند.

امام صادق (ع) به من خطاب كرد و فرمود: فضيلت آن ها بر تو بيشتر از فضيلتى است، كه تو بر آن ها دارى .

اظهار داشتم: فدايت شوم، چنين چيزى چطور ممكن است در حالى كه من و خانواده ام خدمتگذار و ميزبان آنها هستيم و من از مال خودم به آن ها غذا مى دهم و پذيرائى و انفاق مى نمايم !!

حضرت صادق (ع) فرمود: چون هنگامى كه آن ها بر تو وارد مى شوند، از جانب خداوند همراه با رزق و روزى فراوان ميهمان تو مى گردند و زمانى كه خواستند بيرون بروند، براى تو رحمت و آمرزش به جا خواهند گذاشت .

محجّة البيضاء: ج 3، ص 33.

  ای رسول من!بنده من زمانی که

  گرسنه باشد و زمانی که برای من خدا و در مقابل عظمت من به سجده

می افتد،به من نزدیکتر است.

وقتی از حضرت درباره فلسفه روزه می‌پرسند،

می فرماید: 

همانا مردم مأمور به روزه گرفتن شدندتا درد و ناگواری های گرسنگی و تشنگی

را دریابند

و آنگاه استدلال کنند

بر سختی های گرسنگی و تشنگی و فقر آخرت که پیامبر اکرم در

خطبه شعبانیه فرمود :

واذکروا بجوعکم و عطشکم جوع یوم القیمة و عطشة.

به وسیله گرسنگی و تشنگی از روزه داریتان، گرسنگی‌ها و تشنگی های روز

قیامت را به یاد آورید،

که این یادآوری انسان را به فکر تدارک برای قیامت می اندازد تا جد و

جهد بیشتری در کسب رضای خدا بنماید.

امام رضا (ع)